Uit onze Nieuwsbrief: Een zinvol project, een mooi menselijk verhaal !

Evenwel had ik thuis op korte termijn nood aan een helpende hand met flexibele uren en besliste ik dus om mee te stappen in dit verhaal van wijkwerking en het project een eerlijke kans te geven.

Het geleverde brandhout mocht na maanden eens worden gestapeld, de terrassen mochten een beurt krijgen, afgevallen bladeren maakten van de tuin een bos en het weelderig groeiende onkruid tussen de kiezeltjes van de opritten wou ik ook een halt toeroepen. Alle hoop was gesteld op Polke, fictieve naam die ik in dit verhaal gebruik voor de wijkwerker, uit respect voor het bewaren van de privacy.

En ja, Polke werd door de wijkwerk-begeleidster aan mij toegewezen en ontpopte zich als mijn vrolijke tuinkabouter, mijn soulmate voor diverse activiteiten onder de blote hemel. Ik probeer dit mooie project vorm te geven en een zinvolle invulling door voor beide partijen, Polke en mezelf, telkens weer het aangename aan het nuttige te koppelen.

Wij hebben ondertussen ons vaste patroon opgebouwd dat ik graag met de lezers van de nieuwsbrief deel :

-Polke heeft er een gewoonte van gemaakt een beetje vroeger te komen voor ons koffiemoment en voor het overlopen van de memorabele gebeurtenissen uit ons leven van de afgelopen week

-aansluitend kruipen we in ons werkplunje en gaan van start. Sommige activiteiten doen we samen , vooral deze waar we de handen het meeste vuil maken of waar 4 werkende handen beter zijn dan 2, andere activiteiten neemt Polke  in de mate van het redelijke, alleen voor zijn rekening.

-we maken steeds een break, “ons gezond fruitmoment” noemen we het, dat we inkleuren met de anekdotes en verhalen die ons hebben getroffen in het nieuws van de afgelopen week. Het laat ons toe elkaar op een leuke manier beter te leren kennen en onze gevoeligheden en voorkeuren te ontdekken

-dan volgt de verderzetting van de werken tot het tijd is om de dag af te sluiten met een gezamenlijk goed gevoel .ik kan bevestigen dat we steeds weer met enige fierheid kunnen terugblikken op het resultaat van de werken en de mindere akkefietjes nemen we er dan als doodnormale tussendoortjes graag bij

-het slot : een vrolijke uitzwaai naar de volgende week…

Ik ben ervan overtuigd dat zowel Polke als ikzelf telkens weer het moment omarmen dat we opnieuw kunnen samenwerken.

Moraal van het verhaal :

U hebt het reeds begrepen ,mijn scepticisme bij het project wijkwerking heeft snel plaats gemaakt voor een heel grote belangstelling in dit boeiend initiatief waarin ik tot mijn eigen verbazing vooral heb geleerd, keer na keer, hoe je het beste in de mens naar boven kan halen.

Ik ben in de overtuiging dat het welslagen van wijkwerking onlosmakelijk is verbonden en helemaal  afhankelijk  van de motivatie van de wijkwerker . Een houding van respect en oog hebben voor de “mens” wijkwerker  naast de praktische activiteiten doen wonderen.

Beschouw de wijkwerker nooit als de man die jou vuilere, moeilijker of minderwaardige klusjes komt oplossen maar maak er iets leuk van en je zal zien, het komt goed en je verheft de persoon tot op zijn hoogste niveau.

Het zal met heel veel pijn in het hart zijn dat ik Polke zal uitwuiven als zijn project ten einde loopt; we zijn nu eenmaal een winning team geworden.

ik dank vooral de wijk-werkbegeleidster die in dit verhaal is mee gestapt om er over de gehele lijn het beste van te maken in een aangename sfeer.

Beschouw dit verhaal als een getuigenis van een tevreden wijk-werkgebruiker!